Alles neu

Maandag 11 juli - Kniepijn in de Biesbosch

Na een uitstekende nachtrust in de hostel startte onze dag met een snelle rit naar de plaatselijke Decathlon voor een nieuwe drankfles voor Thomas. In een Vlaamse stad van vergelijkbare grootte zou ik daar al snel tegen opzien, maar in Rotterdam was het een eitje. Aparte fietspaden, snel groen krijgen bij kruispunten, bij werken op het fietspad wordt een duidelijke omleiding voorzien (mét een tijdelijke mini-oprit voor de stoeprand). Kortom: aangenaam en snel fietsen.

Daarna reden we de stad uit. Niet de mooiste route, maar de fietsinfrastructuur bleef op en top. We lieten de stad echt achter ons toen we in Slikkerveer de watertaxi namen en enkele minuten later in het dorpje Kinderdijk aankwamen in Alblasserwaard polder. Deze polder wordt al sinds de achttiende eeuw droog gehouden door een verzameling van windmolens die ondertussen al even UNESCO werelderfgoed geworden zijn.

We reden het poldereiland verder af en via verschillende ferry-hops kruisten we uiteindelijk de grens tussen de provincies Zuid-Holland en Noord-Brabant om zo het Nationaal Park de Biesbosch binnen te fietsen. Het bleef bij een rit langs de noordelijke grens van het park, maar dat was al genoeg om een indruk te krijgen van de natuurpracht die hier z'n gang kan gaan.

Jammer genoeg begonnen mijn knieën wat te protesteren, dus beslisten we na een goeie 50 kilometer om een slaapplekje te zoek bij een plaatselijk hippisch centrum (gelukkig geen last gehad van geitenwollen sokken!) en nog wat onderhoudswerk te verrichten aan de fietsen. Hier merkte ik dat de reserve remblokjes die ik meehad voor mijn fiets blijkbaar het verkeerde type zijn. Nog maar eens een bewijs dat er beter 1 algemene standaard zou moeten komen.

Dinsdag 12 juli - Meanderen door het Hollandse polderlandschap

Aangezien we de vorige dag wat ingekort hadden, beslisten we om er vandaag wat vroeger aan te beginnen. Jammer genoeg stonden we na een vijftal minuten fietsen al voor een nieuwe waterloop die we moesten kruisen en de ferry zou pas een halfuur later varen. Gelukkig was de ferryman er wat vroeger en stonden we al snel aan de overkant om onze reis verder te zetten.

De rest van de dag fietsten we door verschillende landschappen die allemaal toch een beetje hetzelfde leken. Een dijk hier, een polder daar, een windmolen zus, een rivier zo. Wat vooral ontbrak was de correcte rivier. We kruisten de Waal en de (afgedamde) Maas, fietsten kilometerslang langs de Linge en pas op het einde van de dag kwamen we uit bij de Nederrijn. En die lieten we dan prompt opnieuw achter ons om verder het binnenland in te rijden.

We waren dus blij toen we uiteindelijk bij onze slaapplaats voor die nacht arriveerden: een kampeerplaats op een rasecht boerenerf! We aten ons avondmaal tussen de eenden en kippen ('t was vegetarische kip - de beestjes hebben geen trauma opgelopen) en kropen samen met hen vroeg op stok (maar dan in ons tent).

Woensdag 13 juli - Slaapgebrek tot in Arnhem

Rond een uur of 4 's ochtends begrepen we waarom die beesten zo vroeg op stok gaan. Er waren 3 hanen op het erf en ze begroetten de dag door anderhalf uur lang om ter luidst te kraaien. Op zich al niet zo aangenaam en des te minder als zo'n beest net buiten je tent staat, op een kleine 10 centimeter van je oren, als hij z'n keelgat eens open zet.

Dus de dag startte al met een goeie portie slaapgebrek en de route bleef pertinent niet naast de Rijn lopen. Daarom beslisten we tegen de middag (na een onfortuinlijke botsing tussen een scherp mes en de vinger van Lien) om nog de laatste kilometers richting Arnhem af te leggen en daar in een hotel wat broodnodige slaap en rust in te halen.

Donderdag 14 juli - Duitsland binnenvallen!

Donderdag begon de dag opnieuw wat later dan gepland, aangezien Lien dacht dat ze haar petje verloren was op een terras de dag ervoor (en de persoon met de sleutels van het cafe zou er pas tegen de middag zijn). We lieten dus een telefoonnummer achter en begonnen aan de laatste kilometers fietsen in Nederland. Afsluiten deden we met (hoe kon het ook anders) dikke tieten een waterloop, wat dijken en een ferry.

Net voor de middag reden we dan (zonder al te veel poespas, bedankt Schengen!) de Duitse bondsrepubliek binnen. Er vielen ons onmiddellijk een paar zaken op die de rest van de dag relevant bleven (en zelfs erger werden):

1. Ook hier liep de route voor lange stukken niet langs de Rijn
2. De fietsinfrastructuur (aparte fietspaden, deftige ondergrond) was te vinden op een schaal van belabberd tot onbestaand
3. De Rijnroute (a.k.a. Eurovelo 15) succesvol volgen aan de hand van de bordjes was moeilijker dan het P vs. NP probleem op te lossen

We dachten eerst nog dat we gewoon rotverwend waren door Nederland, maar het werd steeds maar duidelijker dat de fietspaden (als er al aparte waren) ondermaats en niet onderhouden werden. Geasfalteerde paden die opgelapt waren of vol met kronkels zaten (alhoewel er geen bomen te zien waren), beklinkerde paden waar elke steen z'n eigen idee had over wat nu precies de ideale hoogte is en soms een gelaagde combinatie van meerdere generaties oppervlaktes die elk op hun eigen plekje een comeback aan het beleven waren.

Vrijdag 15 juli - Meer van 't zelfde

Vrijdag was meer van hetzelfde, dus ik zal jullie niet vervelen met nog meer slechte analogieën over de staat van de fietspaden. Ik kan het wel hebben over nog een ander minpuntje!

Aangezien we in de staat Nordrhein-Westfalen waren, was er aan industrie alvast geen tekort. Soms werden we dus van de (abominabel slechte) fietspaden geleid om omheen of doorheen een havengebied te fietsen waar het concept fietspad nog maar net geëvolueerd was tot het niveau "witte streep op autoweg". Allemaal niet zo aangenaam dus. Er waren zeker leuke(re) en mooie momenten, zoals toen we "doorheen" Düsseldorf fietsten, maar al bij al waren de eerste 2 dagen Duitsland er om snel te vergeten (en snel doorheen te fietsen - aangezien we vandaag meer dan 100 kilometer op 1 dag gefietst hadden!)

Zaterdag 16 juli - Now or never

Dit was D-Day. We zouden Duitsland (of meer specifiek: dit deel van de Rijnroute) nog 1 kans geven. Als het er niet op verbeterde gingen we alternatieve fietsroutes gaan uitzoeken om te volgen.

Het begin van de dag beloofde niet veel goeds: we kregen opnieuw meerdere kilometers lang slechte ondergrond voorgeschoteld, met een bijgerecht van slecht uitgezette (of ronduit ontbrekende) bordjes. Maar wanneer we langs het stadspark in Keulen fietsten, begonnen de eerste tekenen van verbetering te komen. Toen we door (een stukje van) de haven moesten, werden we zelfs via een groen(er) stukje omgeleid!

We passeerden Bonn en de verbeteringen leken stand te houden: het werd groener en groener, en het pad bleef zo dicht mogelijk bij de Rijn. Tijdens een broodnodige koffie- en ijsstop sloegen we een praatje met een uitgeweken Belg en hij verzekerde ons ook dat het vanaf hier alleen maar mooier en beter zou worden. Route gered!

Zondag 17 juli

Ook vandaag was de route meer wat we er van verwacht hadden: kilometerslang aangenaam fietsen met de Rijn als constante kompaan. Er zijn af en toe nog wat hobbels en bobbels in het fietspad, maar die zijn makkelijker te verwerken als het zicht wat mooier is. We moesten wel nog even offroad gaan om een (droge) waterloop over te steken waar de brug vorig jaar verwoest werd tijdens de hevige stormen die ook hier lelijk huis hielden.

Tegen de middag rolden de laatste kilometers voor Koblenz onder onze wielen. We hadden een hotel geboekt (waar ik nu deze blog aan het typen ben) en konden nog even afspreken met wat vrienden die op terugreis waren van hun vakantie in Duitsland.

We zijn dus al bij al blij dat we even doorgebeten hebben en niet afgeweken zijn van de route. De volgende dagen beloven alvast mooier en mooier (en warmer en warmer 🥵) te worden, dus we kijken er naar uit!

Dan rest er ons enkel nog de gouden tip te geven aan de staat Nordrhein-Westfalen (en die mag eigenlijk ook opgenomen worden door zowat alle steden in Vlaanderen): breek uw volledige fietsinfrastructuur af ('t is er al niet veel) en begin gewoon opnieuw. Alles neu. Ga gerust eens te rade bij uw Hollandse buren voor tips!