Inhoudstafel
Hoe begint zoiets? Je weet dat je graag reist, je weet dat je
graag veel wil zien en gedaan hebben. En plots lijkt er zich een situatie te
vormen die je toelaat om het te proberen.
Zo begon ik op 16 mei 2016 een blogpost waarin we het initiële plan voor onze
eerste, lange reis uiteen deden. Je kan die post nog eens
in al z'n prozaïsche details gaan nalezen, maar kort samengevat namen we 10
maanden de tijd om 3 avonturen te beleven:
Een fietsreis doorheen het Verenigd Koninkrijk en
Ierland
Een backpackersreis in Peru en Bolivië
Een roadtrip rond Nieuw-Zeeland en Australië
Hieronder vind je alle posts chronologisch opgelijst en opgesplitst per onderdeel.
Van de regen in de drop, heet dat dan: werken tot en met vrijdag, zaterdag in allerijl nog wat dingen verzamelen voor er nog wat gedronken en gegeten wordt (het waren overheerlijke mosselen op de barbecue, voor de geïnteresseerden - njam njam) om dan de zondagvoormiddag alles in tassen te proppen en op de fiets te springen.
Meer lezen...
Gisteren stond er 75 kilometer op de planning om ons naar de ferry port van Calais te brengen. Maarrr aangezien we een deadline hadden en de kilometers van de dag ervoor (in combinatie met het onverwacht hoge gewicht van onze bagage) nog in de beentjes hingen, werden de plannen aangepast.
Meer lezen...
Hier zitten we dan, op de trein naar Bristol. Na 2 dagen zwoegen en zweten door Cornwall hebben we gisteren besloten om de nationale feestdag op gepaste manier te vieren: door een lekker Belgisch compromis te sluiten. Onze benen hebben het eventjes gehad met het op-en-neer-gaan langs de Cornish Coast en de kust (en bijhorende heuvels) hebben tot nader order geen plannen om zich aan te passen - dus slaan wij dit gedeelte over om onmiddellijk verder te gaan door het (hopelijk) iets zachter glooiende Wales.
Meer lezen...
Wat gaat de tijd snel als het fietsen ook wat vlot. Sinds we in Wales zijn, hebben we al twee dagen boven de 70 kilometer gehaald en vandaag hebben we het noodgedwongen op een 55 moeten houden of anders konden we in centrum Birmingham bij de 'klosjaars' gaan slapen.
Meer lezen...
En zo vliegt er een week voorbij waarin we ofwel geen internet ter beschikking hadden, ofwel te vermoeid waren om een blogpost uit onze gezamenlijke duimen te zuigen. Maar geen nood - hier is er weer eentje! De advocaten van de nalatenschap van Proust hebben me wel gecontacteerd met een waarschuwing dat mijn vorige post iets te veel deed denken aan zijn meesterwerk 'À la recherche du temps perdu' - vooral dan wat lengte betreft. Dus om alle mogelijke rechtszaken te vermijden probeer ik het deze keer wat korter te houden.
Meer lezen...
Alweer een hele week zonder blogpost. En deze keer wordt het nog wat moeilijker, want het dagboek is ook leeg gebleven. Als er dus fantastische, onwaarschijnlijke of ronduit ongeloofwaardige anekdotes naar boven komen, kan het zijn dat ik iets uit dromenland verwar met wat er echt gebeurd is. Of het kan natuurlijk ook gewoon echt zijn, we zijn tenslotte in Schotland.
Meer lezen...
Opnieuw een week later, maar deze post moest er eigenlijk gisteren al gekomen zijn. Een accuut gebrek aan internet en een onverwacht overschot aan histamine beslisten daar echter anders over. Om het kort te houden (wat sommigen onder jullie ongetwijfeld kunnen appreciëren): we zijn er geraakt! Voor wie wat meer detail wil: lees gerust verder. Ik heb ondertussen alle hoop opgegeven om ooit nog eens een korte post te schrijven, dus wees gewaarschuwd: it's gonna be (another) long one.
Meer lezen...
Waar waren we gebleven? We zaten in Donegal en de ketting van Lien was net (nog) een schakel kleiner geworden. De volgende dag fietsten we dus op het gemak naar Ballyshannon. Onderweg konden we nog even heel up-close genieten van de Wild Atlantic. Van mijn overmoedige poging om te surfen met bepakte fiets zijn er gelukkig geen foto's. Ik kan nu wel bevestigen dat de panniers van Ortlieb ook van langs onder waterdicht zijn.
Meer lezen...
Na een zalige nacht in het gigantische hotelbed besloot Lien nog snel even een ochtendlijk bezoekje te brengen aan de wellness in het hotel. Geen probleem voor mij: we moesten pas tegen de middag uitchecken, buiten was het weer nog wat miezerig en zo was ik nog even gerust gelaten. :)
Meer lezen...
Ik ben net klaar met het herlezen van alle posts hier op de blog, aangezien ik het wat moeilijk had om te geloven dat we zoveel gezien en gedaan hadden. Het lijkt dan ook alsof het nog maar een week geleden is dat we voor de (aller)eerste keer op onze zwaarbeladen fietsen sprongen en aan de reis begonnen. Maar het is natuurlijk al wat langer geleden en ondertussen zijn we alweer een weekje thuis - tijd voor een recap!
Meer lezen...
Ik had graag vorige week al een blog gepost over onze eerste dagen in Peru, maar de hoogte (en een Peruaanse buschauffeur die zich tegelijkertijd F1-piloot en DJ Tiësto waande) besliste daar anders over.
Meer lezen...
Na de natuur van Huaraz en omstreken was het tijd voor wat cultuur. Op het einde van onze rustdag (en na nog een pisco sour met enkele Santa Cruz'ers) sprongen we de nachtbus op richting Trujillo, waar we al om 4 uur 's ochtends aankwamen (2 uur eerder dan verwacht). Gelukkig konden we onze hostel al binnen en konden we nog een drietal uurtjes powernappen voor we aan een toer van de archeologische sites in en rond Trujillo begonnen.
Meer lezen...
Het is nog geen week geleden sinds de vorige post en er is opnieuw zo veel te vertellen. Zaterdag 5 november waren we voldoende uitgerust van onze tocht naar Machu Picchu om iets actief te doen. De keuze viel op het verkennen van de Urubamba vallei, ook gekend als de 'Sacred Valley of the Incas'.
Meer lezen...
Aan alles komt een einde (behalve aan een worstje, dat heeft er twee), dus moesten we Cusco uiteindelijk verlaten.
Meer lezen...
Vorige week donderdag gingen we vanuit La Paz, middels een relatief korte busrit van 3 uur, richting Oruro om daar de trein te nemen richting Tupiza.
Meer lezen...
Voor we La Paz en Bolivië zouden verlaten, hadden we graag nog 2 dingen gedaan: de El Choro trek en een beklimming van Huayna Potosi. Dus wanneer we opnieuw in La Paz aangekomen waren na onze avonturen in Uyuni gingen we enkele touroperators af om wat informatie op te rakelen.
Meer lezen...
Tempus fugit, zoals Vergilius een tijdje geleden al wist te zeggen. En dat de tijd vliegt hebben we nog maar eens aan den lijve mogen ondervinden: de laatste twee maanden zijn sneller voorbijgevlogen dan een SR-71. Ondertussen zijn we opnieuw in Lima aanbeland, waar we vanavond de lange terugreis richting België aanvatten.
Meer lezen...
Alhoewel het leuk was om familie en vrienden terug te zien na ons Zuid-Amerikaans avontuur, waren we na iets meer dan 2 weken Belgische winterkou opnieuw klaar om te vertrekken richting warmer oorden.
Meer lezen...
Nadat we een dagje in Dunedin de storm uitgewacht hadden, vertrokken we vrijdag 20 januari opnieuw om onze reis zuidwaarts verder te zetten. We namen de scenische route richting Slope Point - het meest zuidelijke punt van het zuidelijke eiland. Onze eerste stop lag op het schiereiland ten oosten van Dunedin: Sandfly Bay. Die baai wordt zo genoemd omdat de zuidelijke wind er onophoudelijk het zand landinwaarts blaast, niet omdat het er wemelt van de bloedzuigende zandvliegjes - oef!
Meer lezen...
Wel wel, dat was me het weekje wel. Het weer begint al wat meer mee te werken (alhoewel er nog ruimte is voor verbetering!), maar ondertussen worden we op andere gebieden enkele porties ongeluk geserveerd.
Meer lezen...
