Everybody loves a mango

Na de natuur van Huaraz en omstreken was het tijd voor wat cultuur. Op het einde van onze rustdag (en na nog een pisco sour met enkele Santa Cruz'ers) sprongen we de nachtbus op richting Trujillo, waar we al om 4 uur 's ochtends aankwamen (2 uur eerder dan verwacht). Gelukkig konden we onze hostel al binnen en konden we nog een drietal uurtjes powernappen voor we aan een toer van de archeologische sites in en rond Trujillo begonnen.

Trujillo (26 oktober)

Huaras de la Luna

Vlakbij Trujillo liggen 2 tempels van de Moche-cultuur: de Huaras del Sol (tempel van de zon) en de Huaras de la Luna (tempel van de maan). De tempel van de zon is ouder en groter, maar jammer genoeg niet open voor het publiek.

De Moche aanbidden de bergen als goden en geloofden dat alle leven afkomstig was van (en terug moest keren naar) de aarde. Dat geloof uitte zich in de manier waarop ze hun tempels bouwden. Ze begonnen met een tempel van één verdieping hoog, met daarin prachtige, kleurrijke muurschilderingen.

Na een eeuw moest de tempel "sterven" om dan herboren te worden. De tempel stierf door het volledige gebouw tot de nok toe te vullen met adobe¹ bakstenen. Daarna werd de tempel herboren door bovenop de gestorven tempel een nieuwe tempel te bouwen (en dus ook alle muurschilderingen tot in het kleinste detail opnieuw te maken).

Zo werd de tempel dus elke cyclus groter (als een piramide of berg). De tempel van de maan heeft vijf verdiepingen en was dus bijna 500 jaar oud. De tempel van de zon telt volgens archeologen meer dan 10 verdiepingen en is dus nog ouder.

Tussen de 2 tempels ligt nog een volledige stad begraven onder het zand, maar jammer genoeg is het geld voor archeologische opgravingen beperkt - dus wordt er momenteel enkel nog in de tempel van de maan verder gegraven.

De muurtekeningen aan de binnen- en buitenkant van de tempel geven enkele religieuze taferelen weer. Tijdens tijden van tegenspoed werden jonge, sterke mannen geronseld en bevochten ze elkaar terwijl ze maskers droegen. De persoon die het masker van de andere kon afwerpen was de winnaar, terwijl de verliezer rechtstreeks naar het offeraltaar gebracht werd waar zijn bloed afgetapt werd om te gebruiken in een ander ritueel om de goden tevreden te stellen.

Naar het einde van de zesde eeuw na Christus toe was er echter een uitzonderlijk sterk El Niño fenomeen (dat voor enkele jaren slecht weer zorgde), waar de mensenoffers natuurlijk niets aan veranderden. Historici vermoeden dat het hele religieuze systeem (en dus de beschaving) daardoor uiteindelijk in elkaar stortte.

Huaras del Dragon

De restanten van de Moche-cultuur verspreidden zich over het land en een groot deel van hen ging westwaarts richting de oceaan en werden de grondleggers van de Chimú cultuur. Deze cultuur geloofde dat het leven uit de oceaan kwam en dat kwam opnieuw tot uiting in de afbeeldingen op hun tempels en gebouwen.

In de foto hieronder zie je 7 gebogen lijnen die een regenboog voorstellen met op beide uiteinden de kop van een slang (de slang symboliseerde de aardse wereld in hun geloof). De Spanjaarden die deze tekening zagen dachten dat het een draak was en noemden de tempel dan ook Huaras del Dragon (tempel van de draak), terwijl deze niets met draken te maken had.

Chan Chan

De mooiste (en grootste) restanten van de Chimú cultuur zijn echter te vinden in Chan Chan - wat vroeger de hoofdstad was van deze beschaving. Als toerist kan je er één van de gigantische paleizen bezoeken.

Paleizen die niet gebruikt werden terwijl een keizer leefde, maar als gigantische graven dienst deden. Wanneer de keizer stierf werd zijn gemummificeerd lichaam na één jaar begraven in een tombe op het einde van het paleis (dat meer dan 1 kilometer lang is). Op de verschillende pleinen in het paleis werd er tegelijkertijd gefeest en gevierd door het volk.

De sobere, kleurloze muurtekeningen tonen verschillende dieren en taferelen die te maken hebben met de oceaan: pelikanen, getijden, visnetten, ...

Nog een leuk detail over de keizer die in dit paleis begraven werd: wanneer hij doodging, werden al zijn dienaars, vrouwen en minnaressen ook om het leven gebracht zodat ze hem konden vergezellen in het hiernamaals. Er wordt geschat dat de keizer in dit paleis om en bij de 600 vrouwen en minnaressen had - een bezige bij dus.

Huanchaco Beach

We sloten de dag af met een blitsbezoekje aan het strand in Huanchaco, waar je de traditionele caballitos de totora - rieten vissersboten - kon zien (en eventueel zelf eens te water kon gaan).

De dag nadien loungeden we nog even in onze hostel voor we 's avonds de bus namen richting Lima, om daarna vrijwel onmiddellijk de bus naar Cusco te nemen.

Cusco

En na een goeie 36 uur op de bus kwamen we op zaterdag 29 oktober in de vroege namiddag aan in Cusco. We namen een taxi naar de hostel waar we onze trektocht geboekt hadden en aten onze buikjes vol met de all-you-can-eat barbecue die aan de gang was.

Daarna ging het richting bed om wat slaap in te halen. Jammer genoeg waren we uit het oog verloren dat we in een party-hostel zaten en dus werden we tot in de vroege uurtjes getrakteerd op bonkende muziek. Daarbij kwamen nog eens onbeschofte kamergenoten en dat zorgde ervoor dat we de dag nadien snel een andere hostel gingen opzoeken voor we in de namiddag op pad gingen voor een begeleide stadswandeling.

Stadswandeling (30 oktober)

Onze gids loodste ons naar de verschillende pleintjes in de binnenstad en op het San Francisco plein was er een voedselmarktje aan de gang waar we onze ogen en neuzen de kost konden geven. We zagen voor het eerst geroosterde cuy (of cavia) maar waagden er ons nog niet aan - we wilden onze darmen liever niet boos maken voor we op onze vierdaagse tocht vertrokken.

Daarna gingen we richting San Pedro plein, waar de overdekte markt van de stad is. Leuk detail: de architect van het marktgebouw is dezelfde als die van de Eifeltoren (ik kom even op zijn naam niet...). Naast de vele groenten, fruit, verse vleeswaren en allerhande hebbedingetjes lagen er ook traditionele snoepbroden die speciaal voor het feest van de doden gemaakt worden (het equivalent van Allerzielen bij ons - maar dan met meer drank, eten en feesten). De kindjes spelen ermee alsof het poppen zijn en eten er maar een deel van op.

Iets verder in de markt kon je ook alle vleesresten kopen om er soep mee te maken. Koeientong kende ik al, maar koeienneus (soms nog mét gebit) had ik nog nooit gezien.

De rest van de tour ging via het historisch centrum, waar we al wat leerden over hoe de Inca's hun muren maakten (met grote stenen, veel geduld, nog meer puzzelwerk en vooral geen cement).

De rondleiding werd jammer genoeg door een regenbui onverwacht ingekort, dus sprintten we linea recta naar de eindbestemming: een terras met een prachtig uitzicht over de stad. En daar kregen we, tot ons groot jolijt, nog een gratis Pisco sour aangeboden.

's Avonds gingen we nog naar de briefing over de Inca Jungle trek die we 's anderendaags startten. We maakten kennis met de groep (opnieuw een leuke bende - met een Belgisch koppel) en gingen daarna snel onze zakken maken om vroeg ons bed in te kunnen kruipen.

Inca Jungle trek (31 oktober - 3 november)

Dag 1 - Fietsen en raften

De eerste dag begon met een stukje downhill mountainbiken. We werden naar een hoogte van 4200 meter gebracht en vanaf dan ging het redelijk moeiteloos tot in de vallei beneden.

Al de bescherming die we moesten dragen leek er een beetje over, maar naar het einde van de rit toe werd wel duidelijk dat ze welgekomen was. Terwijl Lien een glad stukje weg overstak, moest ze uitwijken voor een zotte Peruaanse chauffeur (wat eigenlijk een pleonasme is) en ging ze keihard tegen de grond. De chauffeur was de hoffelijkheid zelve en reed gezapig verder terwijl Lien opgepikt werd door de bezemwagen. Jammer genoeg had ze haar polsen bezeerd waardoor ze het raften in de namiddag moest uitzitten.

Van het raften zijn er jammer genoeg geen foto's, aangezien de GoPro's achterbleven in de lodge, maar kort samengevat: het was wild, leuk en nat.

's Avonds verbleven we in een mooie lodge midden in de jungle, omringd door kwetterende papegaaien (die gelukkig 's nachts wel stil waren).

Dag 2 - Jungle trek

De tweede dag beloofde een lastige te worden: 7 uren door de snikhete jungle wandelen. Zodra we vertrokken konden we al de prachtige flora van het gebied zien met tientallen soorten fruit. De mangobomen waren wel het meest prominent aanwezig, met gigantisch veel vruchten per boom. Het zou echter nog een tweetal weken duren voor ze rijp waren. Jammer, want een sweet and juicy mango² zou er wel in gegaan zijn.

Tijdens het wandelen kwamen we natuurlijk ook velden tegen waar de legendarische coca-plant gekweekt wordt. Jammer genoeg konden we ze niet rechtstreeks van de plant trekken om er op te kauwen of een theetje te maken: ze moeten eerst een tweetal weken gedroogd worden.

Tijdens een stop in een plaatselijke boerderij gaf onze (uitstekende) gids Teddy (shoutout!) een overzicht van alle soorten pompoenen, aardappelen en vruchten die in het gebied gekweekt en gebruikt worden. Blijkbaar wisten de inca's al hoe ze gedehydrateerde aardappelen moesten maken - dat moet handig geweest zijn wanneer ze naar een festival trokken.

Na een paar uurtjes wandelen kwamen we aan het leukste deel van de dag: een origineel Inca-pad bewandelen. Soms was het wat onwennig om de trappen te bewandelen die uit de rotswand gehouwen waren (vooral met een afgrond links van je), maar we werden wel beloond met prachtige uitzichten over de vallei achter en voor ons.

Na de lunch stapten we nog wat verder tot we de rivier moesten oversteken via een héél gammel kabelkarretje. Gelukkig overleefde iedereen de oversteek en daarna was het nog maar een halfuur stappen tot aan de hot springs in San Teresa waar we alle vuil en zweet van ons konden laten afweken.

Daarna gingen we naar onze slaapplaats voor de nacht: opnieuw een aangename lodge. Iets minder aangenaam was de verrassing die ons opwachtte in de badkamer: een niet-al-te-kleine-maar-ook-geen-gigantische schorpioen. Ik wou het beestje (geen insect! Voor meer uitleg: contacteer Carl) buiten zetten, maar het kroop snel weg in een gat in de vloer. Voor de zekerheid hebben we de badkamerdeur 's nachts op slot gedaan.

Dag 3 - Ziplining en Aguas Calientes

Dag 3 begon met een parcours van 5 ziplines en een kabelbrug over de vallei. Goed om wat adrenaline in ons systeem te krijgen.

Daarna namen we opnieuw de tevoet-trein om al wandelend langs de sporen tot in Aguas Calientes te gaan. Het terrein was niet zo steil of uitdagend als de dag ervoor, maar je moest natuurlijk wel af en toe wegspringen voor een aanstormende trein.

Dag 4 - Machu Picchu

De laatste dag moesten we vroeg uit de veren (4 uur 's ochtends) om te gaan aanschuiven bij het checkpoint om naar Machu Picchu te gaan. Je kon ook de bus nemen (alhoewel je daarvoor even vroeg moest opstaan, aangezien de wachtrijen daar nog langer waren), maar wij kozen ervoor om de bijna 2000 trappen te trotseren om tot aan de Inca-stad te komen.

Al om 6 uur 's ochtends was er een gigantische massa volk en wanneer we de site echt binnen waren, voelde het in het begin even aan als een wachtrij-simulator (want iedereen die een selfie neemt verwacht dat iedereen onmiddellijk stopt). Gelukkig konden we na een korte rondleiding door Teddy richting Huayna Picchu gaan, waar er al heel wat minder mensen waren (er worden maar 400 mensen per dag toegelaten op de berg in 2 groepen van 200).

Om de blog toch wat in lengte te beperken zal ik niet alles in detail beschrijven (alhoewel de geschiedenis natuurlijk gigantisch interessant is), maar de foto's voor zichzelf laten spreken. De hoogtepunten van de dag: alles, maar dan vooral Huayna Picchu, de Inca Bridge, de Sun Gate en een lama die wat onconventionele yoga beoefende.

En dat was het zowat, met enige vertraging. Ondertussen zijn we al even weer in Cusco en hebben we met quads de Sacred Valley verkend en de Rainbow mountain beklommen, maar dat houd ik voor een volgende post.

Vandaag (maandag 7 november) zijn we ons aan het voorbereiden om morgen te vertrekken richting Choquequirao voor een vijfdaagse trektocht (die we deze keer zelf regelen). Wanneer we terug zijn mag je een nieuwe post verwachten!

¹: Adobe bakstenen worden gemaakt door water, aarde en organisch materiaal (meestal uitwerpselen) te mengen en dan te drogen

²: