Bring him ham

Wat gaat de tijd snel als het fietsen ook wat vlot. Sinds we in Wales zijn, hebben we al twee dagen boven de 70 kilometer gehaald en vandaag hebben we het noodgedwongen op een 55 moeten houden of anders konden we in centrum Birmingham¹ bij de klosjaars gaan slapen. Er zijn waarschijnlijk verschillende verklaringen voor, maar ik houd het op een combinatie van:

• de niveauverschillen zijn hier iets vlotter te verwerken (alhoewel er nog steeds kuitenbijters tussenzitten)
• onze benen beginnen de constante vraag naar power in te willigen
• de vrees zit er goed in dat een Welshman onze trage, brede fietsen aanziet als schapen en zich niet in kan houden

Voor de mensen die weinig tijd hebben en een samenvatting van deze blogpost willen:

1. Onze achterwerken doen geen pijn meer na enkele uren in het zadel
2. We zijn het ondertussen gewoon om eerst naar rechts en dan naar links te kijken bij het oversteken

Vrijdag 22 juli

Rond de middag zijn we aangekomen in Bristol Temple Meads station. Jammer genoeg hadden ze daar geen plaats om onze fietsen even weg te steken, dus waren we de rest van de middag vastgeketend aan onze stalen rossen. Een snelle trip naar de supermarkt om wat eten en daarna ploften we ons neer (tussen de rest van de massa) in Castle Park. Voor de zon ons volledig in kreeften kon omtoveren, zijn we ons nog even in het veel kleinere, maar ook rustigere Temple Gardens parkje gaan placeren. De ideale gelegenheid om de tentzeilen nog snel even te drogen.

Na een laatste omzwerving richting de kathedraal van Bristol, zijn we naar onze slaapplaats voor de avond getrokken: een leuke AirBnB bij Jane thuis, even buiten het centrum. Naast de hartelijke ontvangst was ook de jacuzzi een welgekomen geschenk.

Zaterdag 23 juli

Na een deugddoende nachtrust namen we nog samen met Jane het onbijt. Het duurde even voor ik mezelf kon lostrekken van de tv, aangezien The Fifth Element bezig was en ik vergeten was hoe goed ik die film vind. Maar we moesten opnieuw de fiets op en al na enkele kilometers kwam het eerste doel van de dag in zicht: Severn bridge - de brug die Engeland met Wales verbindt over de rivieren Severn en Wye heen. Jammer genoeg was het fietspad aan de kant die wij opmoesten afgesloten door wegenwerken, dus moesten de fietsen even op enkele trappen geporteerd worden.

Door diezelfde wegenwerken was de brug wel off-limits voor auto's dit weekend. Dat zorgde voor een rustige, aangename oversteek en mochten er wat minder andere fietsers geweest zijn, hadden we ons op de set van 28 Days Later gewaand.

Na de oversteek waren we dan uiteindelijk in Wales aanbeland. Het eerste dat mij opviel is dat er opvallend weinig schapen te zien waren. Die beestjes zullen ondertussen ook al geleerd hebben zich overdag niet te veel te tonen, zeker? De rest van de dag gaf ons al vertrouwen dat we de juiste beslissing genomen hadden - de hellingen waren er nog, maar veel gematigder. Geen 10 Koppenbergen na elkaar zoals we in Cornwall ondervonden hadden.

In een kleiner natuurparkje tussen Whitecroft en Cinderford werd het stof nog eens van onze fietsen geschud tijdens een stukje off-roading. Hoewel het voor ons leek alsof onze beenderen een eigen versie van La Cucaracha aan het spelen waren, moeten we toch redelijk stil geweest zijn aangezien we een familie herten konden betrappen voor ze ons hoorden en ervandoor spurtten. Een eindje verder kwamen we nog een obstakel tegen in de vorm van een poort die niet open kon (of zoals ze dat in de vakterminologie noemen - een hek) en nadat we een munt opgeworpen hadden (om even afgeleid te zijn) werd er unaniem beslist (door Lien) dat ik de fietsen erover mocht hevelen.

De teller was al de 70 kilometer gepasseerd toen we de Forest Gate camping in Huntley opreden. Na zo'n dag kon een plaatselijk gebrouwen biertje er wel in. Dat de naam ongeveer perfect beschreef hoe we ons op dat moment voelden, was een meevaller. Terwijl ik het biertje opdronk, ging Lien de was doen ('t is niet dat we altijd in traditionele genderrollen vervallen, hoor). Daarna kregen de fietsen een snelle onderhoudsbeurt en werd het probleem met Liens kleinste steekje opgelost. Zo wordt het nóg makkelijker om die hellingen te bedwingen!

Zondag 24 juli

Zondag bracht ons via een redelijk saaie B-weg naar Gloucester (uitspreken zoals Worcester - totaal niet zoals het geschreven is) en verder over Cheltenham. Eens we Cheltenham gepasseerd waren, werd het weer leuker fietsen via paadjes die wat meer in de natuur gelegen waren, maar ik kon me niet van de indruk ontdoen dat mensen met bredere heupen en/of fietsen niet echt welkom waren. Een local probeerde me nog te overtuigen dat het was om het vee binnen de perken te houden, maar ik had de boodschap al lang begrepen.

De laatste kilometers naar Evesham waren relatief vlak, dus die konden we aan een leuk gemiddelde van om en bij de 25 km/h afdraven. In Evesham aangekomen bleek de camping die op de kaart stond enkel voor caravans te zijn, dus gingen we ons dan maar eventjes in het plaatselijke parkje zetten waar de Shipston Town Band brassband een optreden aan het geven was. Aangename muziek en een leuke bugel-solo konden ons afleiden van de temperatuur die geleidelijk aan aan het zakken was.

Daarna begon de zoektocht naar een slaapplek opnieuw en na heel wat heen-en-weer gefiets konden we uiteindelijk nog een kamer strikken in de Royal Oak inn. Tegen een verminderde prijs dan nog, aangezien het zonder bedlinnen te doen was (gelukkig hadden wij onze slaapzakken klaar!). Om de volgende dag niet voor dezelfde verrassing te staan, hebben we onmiddellijk een AirBnB geboekt in de voorstad van Birmingham. De teller voor vandaag tikte de 76 kilometer aan, dus morgen mag het opnieuw wat gezapiger zijn.

Maandag 25 juli

De rit van Evesham naar Birmingham was weinig interessant, aangezien het vooral langs grotere wegen ging. Dat het maandagmorgen was hielp ook niet aan het verkeer dat de stad binnen moest. Als het dan al eens via kleinere wegeltjes ging, was het te voet te doen om niet vast te komen zitten in de modder.

Aangezien er maar een 55 kilometer op de planning stond, konden we het rustig aan doen en af en toe eens een momentje inlassen voor wat platte rust. Sommigen onder ons namen dat wel héél letterlijk, wat de anderen de mogelijkheid gaf om wat van de natuur op de gevoelige plaat vast te leggen.

De laatste kilometers werden we begeleid door het Worcester & Birmingham canal terwijl we het centrum van de stad benaderden. Zelf zagen we het niet zitten om onze voeten nat te maken, maar onze reisgezel zag dat wél volledig zitten.

Uiteindelijk waren we rond 14:30 al bij onze AirBnB host, wat ons de rest van de namiddag gaf om nog eens goed uit te rusten. Morgen gaat het verder door het centrum van Birmingham en daarna richting Stoke-on-Trent. De beentjes kriebelen al opnieuw om nog wat kilometers te vermorzelen.