Concerning Hobbits

Het weer zag er niet al te goed uit, maar we besloten om toch een poging te ondernemen om een tweedaagse wandeling rond Mount Taranaki te doen. Terwijl we richting de start reden, kregen we een niet al te bemoedigend zicht: de berg grotendeels in wolken gehuld. Toen we er bijna waren, waren de wolken echter al wat opgeklaard en bleef er enkel nog een paddenstoelvormig wolkje rond de top hangen.

Maar wanneer we een half uurtje later in het plaatselijke visitor center arriveerden, was de volledige berg al opnieuw in wolken gehuld en leerden we van een info-bord dat de paddenstoelwolk het weerbericht bevestigde: slecht weer op komst. Omdat we weinig zin hadden om twee dagen in de regen rond te lopen zonder zicht op de berg, reden we onmiddellijk door naar Waitomo.

Toen we daar aankwamen had het slechte weer z'n intrede al gedaan, dus boekten we voor de dag daarna een trip onder de grond: de vijf uur durende Black Abyss Tour. Aangezien die maar kort na de middag startte, gingen we donderdagochtend eerst nog even op souvenirjacht (we hebben voor elk wat wils!) en het kalkstenen landschap gaan verkennen.

En daarna was het tijd voor het grottenavontuur. Jammer genoeg mochten we zelf geen camera meenemen, dus de foto's die we hebben werden door de gids genomen (en zijn niet altijd van de beste kwaliteit, gezien de redelijk donkere omstandigheden). We begonnen met een verticale abseil van 35 meter om in de grot te raken, waarna we met behulp van wat binnenbanden onder duizenden gloeiwormpjes gingen dobberen. Voor foto's van die beestjes verwijs ik graag naar google, aangezien onze gids te druk bezig was met zeker te zijn dat wij niet onderkoeld werden en er dus geen foto's van genomen heeft.

Al bij al zeker zijn geld waard, alhoewel we waarschijnlijk meer verzopen waren dan als we bovengronds in de regen waren gebleven. De dag nadien werden we wakker onder een blauwe hemel en we maakten onmiddellijk gebruik van het droge(re) weer (dat maar tot in de vroege namiddag zou blijven aanhouden) om rechtstreeks Midden-Aarde binnen te rijden.

We konden nog een tour boeken voor de Hobbiton filmset, die na het filmen van de Hobbit-films intact werd gehouden en sindsdien een gigantische trekpleister is voor toeristen. Het is ongelooflijk om te zien hoeveel werk er gestoken werd in het uitwerken van de kleinste details (kleine hobbit-kleren aan de waslijn, kraampjes met kaas, vlees en vis, ...) voor een landschap dat al bij al slechts enkele seconden zichtbaar is in de films. De bomen waar er manueel (plastieken) appels en peren werden in gehangen zijn in de extended edition van The Fellowship of the Ring exact 2 seconden in beeld.

We wandelden langs de verschillende hobbithuisjes (sommige al wat groter uitgewerkt dan andere, om via forced perspective een volwassen persoon zo groot als Gandalf of zo klein als Frodo te laten lijken) en eindigden in The Green Dragon, waar we nog een echt hobbitbiertje kregen (niets om over naar huis te schrijven).

Nog geen 5 minuten nadat de tour beëindigd was, begon het al weer te druppelen en het weerbericht zag er triestiger uit dan wat we in lange tijd gezien hadden: 3 dagen lang 100% kans op regen. We besloten dus om verder te rijden naar Rotorua om daar de regen uit te zitten en, indien mogelijk, tussendoor nog wat thermale bronnen te gaan bezien.

Onderweg kwamen we nog wat interessante architectuur tegen, maar wat ons het meest verbaasde toen we Rotorua binnenreden was de niet zo aangename zwavelgeur. Aangezien de stad middenin een geothermisch actief gebied ligt, ruikt het er continu naar rotte eieren. Jammer genoeg trad er ook geen geurgewenning op.

Zaterdagochtend probeerden we tussen de buien door nog even in het lokale park te wandelen, maar we werden al snel uitgeregend en we waren verplicht om terug te trekken naar onze hostel.

Zondag regende het zowaar nog meer en nog harder, dus werd het een lazy sunday pur sang. Gisterenochtend trokken de laatste regenwolken weg en konden we met een (bijna) gerust hart vertrekken richting Wai-O-Tapu - een park met verschillende geothermische attracties.

Om 10:10 stonden we al op post voor de dagelijkse uitbarsting van de Lady Knox geiser. De geiser wordt al meer dan 100 jaar dagelijks tot uitbarsten gebracht door er een pakketje zeep in te dumpen. Niet lang daarna spuit er kokend heet water (met een lekkere zeepgeur) uit tot een hoogte van soms 30 meter.

De hete modderpoelen in het park waren jammer genoeg nog bedekt onder een goede laag water, maar de wandeling door de rest van het park was verre van een teleurstelling. Jammer genoeg was er een deel van het pad - het deel dat door het meest actieve gedeelte loopt - afgesloten door overstromingen.

Een hoogtepunt was Champagne Pool: een krater van zo'n 60 meter diep die gevuld is met water van ongeveer 75°C. CO₂ in het water brubbelt continu naar boven, wat de naam verklaart.

Na ons bezoek aan Wai-o-Tapu reden we verder richting Taumaranui, aangezien we de dag nadien (vandaag dus, dinsdag) zouden starten aan de Great Walk die er geen is: de Whanganui River Journey - 5 dagen de Whanganui rivier afvaren in een kano. Jammer genoeg kregen we een mailtje (dat we pas zagen toen we in de plaatselijke supermarkt wat wifi hadden) dat het waterniveau té hoog was om te starten.

Gelukkig ziet het er naar uit dat we morgen - woensdag - wél kunnen vertrekken. En wat beter is: aangezien het water nog steeds redelijk hoog zal staan, zullen we de vijfdaagse vaart in vier dagen kunnen afhandelen.

We moesten ons natuurlijk vandaag wel nog zien bezig te houden, wat niet echt eenvoudig is aangezien er hier niet gigantisch veel te doen is. We zijn er nog op uit getrokken voor 2 korte wandelingen - de Te Maire loop en de Sunshine Track, maar die tweede had z'n naam wel degelijk gestolen aangezien er een halfuurtje later opnieuw een buienfront over het stadje rolde.

Daarom zitten we nu dus de rest van de dag uit te wachten in onze hostel ('t is te zeggen: de reservekamer in het huis van de zoon van de mensen die de kano's verhuren) en maken we van de gelegenheid gebruik om nog een blogpost te maken (die normaal gezien iets korter dan normaal moest zijn).

Vanaf morgen dobberen we dus vier dagen op het water en daarna rijgen we er meteen nog een great walk aan: het Tongariro Northern Circuit - waar we normaal gezien uitzicht zullen hebben op Mount Doom! Hopelijk houdt het weer zich de volgende week dan ook aan het weerbericht: bijna elke dag stralende zon.