Ik ben net klaar met het herlezen van alle posts hier op de blog, aangezien ik het wat moeilijk had om te geloven dat we zoveel gezien en gedaan hadden. Het lijkt dan ook alsof het nog maar een week geleden is dat we voor de (aller)eerste keer op onze zwaarbeladen fietsen sprongen en aan de reis begonnen. Maar het is natuurlijk al wat langer geleden en ondertussen zijn we alweer een weekje thuis - tijd voor een recap!

Meer lezen...

Waar waren we gebleven? We zaten in Donegal en de ketting van Lien was net (nog) een schakel kleiner geworden. De volgende dag fietsten we dus op het gemak naar Ballyshannon. Onderweg konden we nog even heel up-close genieten van de Wild Atlantic. Van mijn overmoedige poging om te surfen met bepakte fiets zijn er gelukkig geen foto's. Ik kan nu wel bevestigen dat de panniers van Ortlieb ook van langs onder waterdicht zijn.

Meer lezen...

Opnieuw een week later, maar deze post moest er eigenlijk gisteren al gekomen zijn. Een accuut gebrek aan internet en een onverwacht overschot aan histamine beslisten daar echter anders over. Om het kort te houden (wat sommigen onder jullie ongetwijfeld kunnen appreciëren): we zijn er geraakt! Voor wie wat meer detail wil: lees gerust verder. Ik heb ondertussen alle hoop opgegeven om ooit nog eens een korte post te schrijven, dus wees gewaarschuwd: it's gonna be (another) long one.

Meer lezen...

Alweer een hele week zonder blogpost. En deze keer wordt het nog wat moeilijker, want het dagboek is ook leeg gebleven. Als er dus fantastische, onwaarschijnlijke of ronduit ongeloofwaardige anekdotes naar boven komen, kan het zijn dat ik iets uit dromenland verwar met wat er echt gebeurd is. Of het kan natuurlijk ook gewoon echt zijn, we zijn tenslotte in Schotland.

Meer lezen...

En zo vliegt er een week voorbij waarin we ofwel geen internet ter beschikking hadden, ofwel te vermoeid waren om een blogpost uit onze gezamenlijke duimen te zuigen. Maar geen nood - hier is er weer eentje! De advocaten van de nalatenschap van Proust hebben me wel gecontacteerd met een waarschuwing dat mijn vorige post iets te veel deed denken aan zijn meesterwerk 'À la recherche du temps perdu' - vooral dan wat lengte betreft. Dus om alle mogelijke rechtszaken te vermijden probeer ik het deze keer wat korter te houden.

Meer lezen...

Wat gaat de tijd snel als het fietsen ook wat vlot. Sinds we in Wales zijn, hebben we al twee dagen boven de 70 kilometer gehaald en vandaag hebben we het noodgedwongen op een 55 moeten houden of anders konden we in centrum Birmingham bij de 'klosjaars' gaan slapen.

Meer lezen...

Hier zitten we dan, op de trein naar Bristol. Na 2 dagen zwoegen en zweten door Cornwall hebben we gisteren besloten om de nationale feestdag op gepaste manier te vieren: door een lekker Belgisch compromis te sluiten. Onze benen hebben het eventjes gehad met het op-en-neer-gaan langs de Cornish Coast en de kust (en bijhorende heuvels) hebben tot nader order geen plannen om zich aan te passen - dus slaan wij dit gedeelte over om onmiddellijk verder te gaan door het (hopelijk) iets zachter glooiende Wales.

Meer lezen...

Van de regen in de drop, heet dat dan: werken tot en met vrijdag, zaterdag in allerijl nog wat dingen verzamelen voor er nog wat gedronken en gegeten wordt (het waren overheerlijke mosselen op de barbecue, voor de geïnteresseerden - njam njam) om dan de zondagvoormiddag alles in tassen te proppen en op de fiets te springen.

Meer lezen...

Hoe begint zoiets? Je weet dat je graag reist, je weet dat je graag veel wil zien en gedaan hebben. En plots lijkt er zich een situatie te vormen die je toelaat om het te proberen. Een sabbatjaar, een wereldreis, jezelf ontdekken of hoe je het ook wil noemen. En dan beslis je om het te doen. Dromen worden herleid tot haalbare ideeën. En ideeën worden langzaamaan gedistilleerd tot concrete plannen. Dit is ons plan.

Meer lezen...