Give me water

Mijn excuses aan de mensen die hun biologische klok al afgestemd hadden op het wekelijkse ritme van de blogposts, maar het komt deze keer iets beter uit om nu al te bloggen. Aangezien er eindelijk wat regen valt, zitten we de nattigheid een dagje uit te wachten en kan ik sneller dan verwacht de voorbije dagen samenvatten.

Dinsdag 16 augustus - Met de trein naar... het noorden

De vorige keer hintte ik al dat er opnieuw wat veranderingen aan de route gepland waren, maar we kunnen wel eerst nog even de EV7 volgen tot onze wielen oostwaarts gekeerd zijn en we zullen overstappen op de EV6 (die van de Atlantische kust naar de Zwarte Zee gaat) om tot in Wenen te fietsen.

Dat betekende dat we dinsdagochtend bijna onmiddellijk aan een stevige klim mochten beginnen richting onze volgende bergpas. Ons doel was het dorpje Mallnitz, zo'n 1000 meter hoger dan ons vertrekpunt.

Verder omhoog lukte niet, wegens een accuut gebrek aan weg of pad, maar gelukkig was er wel de autoschleuse: een trein die voertuigen allerhande (waaronder ook fietsen, gelukkig voor ons) van Mallnitz in de provincie Carinthië naar Böckstein in de provincie Salzburg brengt. Het was even wachten op de trein (die maar 1 keer per uur rijdt), maar eenmaal onderweg stonden we in een kwartiertje 8 kilometer verder na een rit onder tonnen (en tonnen) massief gebergte.

Aan de andere kant van de tunnel stonden we boven in het Gasteinertal. Tijdens de rit door het dal, konden we al snel voelen dat dit een (heel) toeristische plaats was. Van de top tot het einde reden we nooit ver weg van de (luide) hoofdweg en duurde het nooit meer dan enkele meters voor we opnieuw wat bebouwing tegenkwamen.

Gelukkig werd het landschap opnieuw wat aangenamer nadat we de Klammtunnel doorgefietst hadden en in het dal van de Salzach terecht kwamen. We fietsten nog tot in Sint Johann im Pongau en sloegen daar onze tent op. De kindjes onder ons konden ook nog even genieten van de speeltuigen.

En terwijl de kindjes aan het spelen waren, hadden de volwassenen tijd om een (nieuw) mankementje aan een van de panniers van Lien op te lossen. Nog een vijsje dat gelost/afgebroken was. Deze keer was een quickfix met een snelbinder niet zo eenvoudig, dus heb ik een vijs van een ander (ongebruikt) deel van de pannier als een volleerde chirurg getransplanteerd.

Woensdag 17 augustus - Sprinten naar Salzburg en een stadswandeling

Na een niet zo goede nachtrust¹, keken we met bezorgde ogen naar het weerbericht voor de komende dagen. Van donderdag tot en met zondag leek er een gigantische regenzone over de regio te trekken (en te blijven plakken). Om nog van het goede weer gebruik te maken, deden we dus waar we ondertussen heel goed in geworden zijn: een sprint naar onze bestemming - Salzburg.

Daarvoor moesten we nog even de Luegpas oversteken, die aan de zuidelijke kant bewaakt wordt door het Hohenwerfenfort. Gelukkig was dit maar een babybergpas én kwamen we van de goeie kant (bergopwaarts), dus na een korte, niet al te steile klim ging het voor ons vooral bergafwaarts.

Voor we het wisten was het 14:00 uur en reden we Salzburg binnen, waar het Hohensalzburgkasteel de skyline domineert. We dropten snel onze fietsen en ons materiaal in de hostel die we geboekt hadden en gingen met de beenmobiel richting het historisch centrum om de UNESCO-wandeling te doen - een samenvatting van de highlights in de stad.

Een van die highlights was bovenaan een hele reeks trappen te vinden, net naast het fort: de Nonnberg abdij - de oudste, nog steeds actieve (en altijd actief gebleven) Benedictijnse abdij in de Duitstalige wereld. Maar ze is ongetwijfeld beter gekend als de abdij uit The Sound of Music.

De rest van de wandeling ging onder andere langs kerkhoven, het geboortehuis van Mozart, een klein familiehuisje (waarvan de tuin ook gebruikt werd voor opnames van The Sound of Music) en een dwergentuin waar Lien zich uitermate thuis voelde.

Donderdag 18 augustus - Een bezoek aan het kasteel

Het weerbericht voor donderdag zag er niet al te goed uit, dus beslisten we om wat indoor activiteiten te doen en een bezoek te brengen aan het kasteel. Het telt als een van de grootste kastelen in Europa en je kan er gerust enkele uurtjes doorbrengen. Wij leerden er onder andere bij dat de aartbisschoppen van Salzburgerland vooral rijk geworden zijn door de handel in zout (jawel, vandaar de naam!).

Alhoewel de zon tegen alle verwachtingen in toch nog van de partij was, begon het in de namiddag toch te regenen en trokken we opnieuw naar onze hostel. Deze keer konden we wel langs de Dom passeren (de dag voordien was die afgesloten voor een concert), maar het podium dat opgesteld was voor de ingang verpestte het zicht natuurlijk wat.

Iets volledig ongerelateerd, trouwens: het bord dat hier gebruikt wordt om een voetpad aan te duiden, kan volgens mij een iets betere afbeelding gebruiken. Of is het de bedoeling dat je als volwassen man een overduidelijk tegenstribbelend kind sowieso moet meeslepen?

Vrijdag 19 augustus - Wegvluchten voor... niets

Het weerbericht voor vrijdag zag er al enkele dagen afgrijselijk uit: de hele dag onafgebroken regen. Daarom waren we blij toen we 's ochtends zagen dat er in de voormiddag maar 50% kans op een bui was. We besloten dus om het er op te wagen en een veertigtal kilometer te fietsen tot in Tittmoning². We fietsten vlotjes langs de Salzach op goeie, onverharde wegen en waren tegen 11:00 uur al op onze bestemming, zonder een druppel gevoeld te hebben.

Na een snelle regenradarcheck op het plein van Tittmoning, beslisten we om toch nog wat verder te fietsen tot in Burghausen. Er zat nog een pittige klimmetje in, maar daarna ging het weer vlotjes tot aan het dorp. En in tussentijd waren de wolken al aan het opbreken en kwam de zon er opnieuw met volle kracht door - alsof ze ons wou uitlachen omdat we geloof hechtten aan het weerbericht.

We konden van ver al zien dat het een speciaal dorpje was. Er leek een groot deel versterkt te zijn, bovenop een heuvel. En wat bleek: dat hele versterkte stuk was 1 kasteel. Het langste kasteel ter wereld (iets meer dan 1 kilometer lang)! En wat bleker bleek nog meer: je kon het volledig gratis bezoeken (behalve dan het museum dat in het kasteel zelf gevestigd is).

Zaterdag 20 augustus - Regen, ein-de-lijk!

Vandaag werden we wakker met het geluid van regen en een snelle check online bevestigde het: het zou een hele dag regenen. We boekten dus snel nog een nachtje extra bij en gebruikten de tijd om de komende weken nog wat meer in detail te plannen. Met nog een kleine 5 weken te gaan tot we opnieuw thuis moeten zijn, begint het er op te lijken dat we met ons aangepast plan toch een there and back again verhaal zullen hebben en dus met de fiets helemaal naar België terug kunnen.

Ondertussen zijn wij - en de natuur - alleszins dankbaar dat de temperaturen wat zakken en er opnieuw wat water uit de lucht valt. Alhoewel er natuurlijk alweer problemen met wateroverlast zijn, zelfs niet zo ver van waar we op dit moment zitten. Het lijkt er meer en meer op dat deze zomer het prototype zal worden voor het nieuwe normaal. Dat belooft alleszins niet veel goeds.

Overzichtskaartje