Warme dagen

Maandag 18 juli - Warme en winderige Lorelei

Maandagochtend konden we het fijn weerzien van de dag voordien verwerken met behulp van een uitgebreid ontbijtbuffet in het hotelletje waar we verbleven. Maar we konden daar natuurlijk niet eeuwig blijven, dus startten we snel aan de kleine 70 kilometer die die dag gepland stonden.

Zo goed als de hele dag fietsten we dicht bij de Rijn en gezien het heuvelachtige gebied waarin de rivier hier loopt, waren we daar dankbaar voor. Op quasi elke heuveltop (en zeker die langs strategische binnenbochten) stond een kasteel, burcht of een combinatie van beide. Ook aan pittoreske dorpjes en bijhorende kerkjes was er geen gebrek.

Een groot deel van de dag fietsten we ook langs een relatief drukke autoweg, maar door het afgescheiden fietspad en degelijke ondergrond was dat op zich zo erg niet. We merkten wel snel op waarom ze hier (net zoals in de Moezelstreek) wijngaarden op de heuvelflanken aanplanten: de warmte deed ons soms denken dat we in Spanje verzeild waren.

Aangezien er een venijnige kopwind was - die in combinatie met de warmte aanvoelde als iemand die continu een haardroger op hoogste stand in je gezicht blaast - was de lunchpauze net op tijd. Daarna ging het verder naar en langs de iconische Lorelei: een 132 meter hoge rots op de oostelijke oever van de Rijn. Door de langdurige droogte konden we al snel zien waar de legende z'n inspiratie haalde. Middenin de rivier was er een lang, verhoogd stuk rots die door de lage waterstand goed zichtbaar was, maar ongetwijfeld menig schip schade toegebracht heeft als het net onder het wateroppervlak ligt.

De temperatuur bleef maar omhoog gaan, dus wij waren blij toen we in de vroege namiddag al onze camping voor die nacht bereikten. En dat er een overdekt terras bij diezelfde camping was!

Dinsdag 19 juli - Schuilen voor de warmte in Mainz

Er werd al een paar dagen (net zoals in Vlaanderen) aangekondigd dat dinsdag de warmste dag in een al heel warme periode zou zijn. Aangezien we de vorige dag al wat afgezien hadden (en toen was het nog een graad of 5 minder dan voorspeld werd voor dinsdag), beslisten we om in Mainz een hotel te boeken met airco op de kamer, om het toch iets draaglijker te maken. Een heel korte fietsdag dus. En nadat we nog wat in de stad rondgewandeld hadden (onder andere op zoek naar een licht, kort broekje voor Lien - helaas niets gevonden), checkten we in de vroege namiddag al in en kwamen we de rest van de dag de kamer niet meer uit.

Woensdag 20 juli - Het weer verkeerd ingeschat en iets te veel kilometers

Zelfs de besten maken soms een foutje. Zo ook wij toen we er van uit gingen dat een nachtje voldoende zou zijn om de hitte weg te krijgen. De maximumtemperatuur was dan misschien een tweetal graden minder dan de dag voordien, het was nog steeds als een bakoven in de open zon. 's Voormiddags viel het nog een beetje mee en konden we nog genieten van de rit tussen de wijngaarden door, met de Rijn altijd ergens in de achtergrond te zien.

Lunchen deden we sowieso in de schaduw van enkele welgekomen boomkruinen. En als dank werden we getrakteerd op een ware orgie waar spektakel van boompluisjes die ons omsingelden.

Ondertussen waren we het middaguur gepasseerd en begon het pas echt warm te worden. We hadden de 2 mogelijke routes ook even bekeken op de kaart (je kan de volledige Rijnroute in theorie langs de oost- en westkant volgen) en de oostkant leek door minder havengebieden en steden te gaan, dus namen we de ferry naar overkant.

Big mistake, zo bleek. Aan de oostkant liep de route kilometerslang langs een minder aangenaam fietspad, in de vlakke zon, met geen enkele mogelijkheid tot schuilen en altijd buiten het zicht van de Rijn, aangezien het pad naast een dijk liep (aan de verkeerde kant, nota bene) en niet er op.

Voor ons was het een kwestie van puffen en zweten, maar ook de plaatselijke fauna had het moeilijk. We kwamen tientallen ooievaars tegen die zich zo stil mogelijk hielden in de graskant en de weinige plekjes schaduw gretig opzochten.

Door de warmte en de niet zo aangename route zijn er vanzelfsprekend ook minder foto's, maar ik zet er hier toch een drietal op, zodat ook duidelijk wordt hoe monotoon het zicht de hele namiddag was.

Tegen de late namiddag kwamen we aan in de contreien van Mannheim en Ludwigshafen. Ondertussen tikte de teller al meer dan 90 kilometer aan, dus beslisten we om opnieuw een hostel te boeken, zodat we op z'n minst deftig (en niet beperkt door munten en tijd) konden douchen en zeker waren van een frisse kamer (dankzij airco).

Donderdag 21 juli - Op zoek naar de Rijn en een aangename ontmoeting

Donderdag waren de eerste tientallen kilometers redelijk monotoon. De route leidde ons door de voorstad van Mainz en verschillende andere dorpjes en oninteressante wegen. Tel daarbij de wegwijzers die opnieuw agressie opwekten door een belachelijk slechte plaatsing en het was niet zo aangenaam fietsen.

Gelukkig werden we in de late voormiddag ingehaald door Markus, een vriendelijke Hamburger (persoon die in/rond Hamburg woont, niet de personificatie van het voedselproduct) die een aardig mondje Engels kon spreken (in tegenstelling tot heel wat andere Duitsers die we al tegengekomen waren).

Dankzij zijn gezelschap en de aangename gesprekken gingen de kilometers wat vlotter en voor we het wisten, zagen we uiteindelijk de Rijn opnieuw voor de eerste keer die dag. We hadden er maar 55 kilometer fietsen voor nodig!

Markus besliste om op zijn eigen tempo verder te gaan (iets trager dan ons, maar met minder terrasjes 🙊) en wij hielden nog even halt voor een verfrissende terrasstop.

Op datzelfde terras bekeken we nog eens de kaarten en toen bleek dat we met nog een klein effortke Frankrijk zouden kunnen bereiken. De route leek ook opnieuw langs de Rijn te lopen, dus het zou iets aangenamer fietsen zijn. Uiteindelijk moesten we nog even door een steengrindfabriek, maar dat viel op zich best mee.

Uiteindelijk fietsten we er nog een goeie 20 kilometer bij (met nog een tussenstop om de zoutvoorraad aan te vullen) om te eindigen met 106 kilometer op de teller voor die dag. Op de Franse camping verliep het allemaal wat vlotter en amicaler. Na ettelijke dagen van mijn steenkolenduits, leek ik wel een Frans génie (da's Frans voor genie, voor de mensen die niet mee zijn).

Toen we 's avonds onze dagelijkse afstand ingaven in ons hypermodern tracking systeem (een Excelleke) bleek trouwens dat we de mijlpaal van 1000 kilometer behaald hadden, met een gemiddelde dagafstand van 71,6 kilometer. De beentjes waren zo goed als opgewarmd!

Vrijdag 22 juli - Extra dosis Rijn

We hadden ons lesje geleerd in verband met paadjes die net aan de verkeerde kant van een dijk lopen, dus bestudeerden we de kaart en beslisten we dat de Duitse kant van de Rijn vandaag de mooiste route zou opleveren. Eerste stop voor de dag was dus een ferry om de rivier opnieuw over te steken. Een grappig exemplaar dat meer drijvend rond punt dan ferry was.

Al snel bleek dat we (voor een keer) de juiste beslissing hadden genomen. Zowat de hele dag fietsten we langs een fietspad dat links naast de Rijn liep, terwijl er aan onze linkerkant meerdere kleine en grote meertjes zichtbaar waren die gebruikt werden door de plaatselijke industrie. Zowel in het westen als in het oosten zagen we ook meermaals al enkele (kleinere) bergen opduiken. Allemaal tekenen die ons opnieuw plezier deden krijgen in de route. Zwitserland lonkte!

Het uitzicht veranderde tijdens de dag niet zo veel, dus er zijn wat minder foto's, maar we hebben er alleszins niet minder van genoten. 's Avonds op de camping kregen we het even wat benauwd toen er maar tenten bleven toekomen, maar al bij al hadden we een relatief rustige nacht. Zelfs de motards die zich op minder dan een meter van ons geïnstalleerd hadden maakten het niet te bont.

Zaterdag 23 juli - De Rijn blijft onze metgezel

Gisteren was meer van hetzelfde, maar dan in positieve zin. Zalig fietsen vlak naast de Rijn op (relatief) goeie paadjes. In de vroege voormiddag kwamen we wel een brug tegen die afgesloten was, maar een Nederlandse medefietser had ons daar de dag voordien voor gewaarschuwd: even de panniers afhalen en je kon je fiets er makkelijk overheen dragen.

Dat was wel opnieuw een voorbeeld van de soms absurde beslissingen die ze hier nemen. Er waren een viertal planken uit de brug, waar je je fiets eenvoudig over kon heffen. Maar in plaats van die 4 planken te vervangen, hebben ze aan een uiteinde van de brug een stalen constructie gemaakt (en vastgemaakt in beton!) om aan te geven dat de brug afgesloten is. Het was ongetwijfeld goedkoper en sneller geweest om gewoon de reparatie uit te voeren. Begrijpe wie begrijpen kan.

's Avonds kozen we opnieuw voor een Franse camping, ongeveer 10 centimeter over de grens op het Île du Rhin (da's het Rijneiland voor de niet-Franse génies onder ons). De eerste camping waar je als fietser korting kreeg op je verblijf. Zo zouden er meer moeten zijn!

We benutten ons uurtje gratis wifi vooral om de volgende dagen te plannen, aangezien die opnieuw tropisch heet zouden worden. We berekenden dat we in een goeie 60 kilometer de Zwitserse grens (en de stad Basel) zouden bereiken en boekten daar dan ook een hotelkamer (jawel, met airco) voor 2 nachten. Zo zouden we de warmste dag (maandag) kunnen gebruiken als volledige platte rust dag.

Zondag 24 juli - Bakken en braden

Dat we (opnieuw!) de juiste keuze gemaakt hadden, bleek in de loop van vandaag. We hadden maar die 60 kilometer af te leggen (ondertussen is dat al peanuts voor onze opgewarme benen en geharde achtersten), maar de zon was al van vroeg in de ochtend opnieuw paraat om ons te trakteren op een paar goeie schellekes hitte.

't Was zelfs zo warm dat Lien een verfrissende duik in de Rijn nam. Ongehoord!

En ondertussen zijn we dus aangekomen en ingecheckt en zit ik hier onder een verfrissende airco deze blog te typen. Ik ben opnieuw gesjareld door de Zwitserse roaming tarieven en al het geld op mijn prepaid kaart kwijt, dus het zal met de wifi te doen zijn de komende dagen. We bekijken morgen nog als we die komende dagen de Duitse of de Zwitserse kant van de Rijn affietsen.¹

Overzichtskaartje